مبانی نظری و پیشینه پژوهش تحریک پذیری (واکنش پذیری هیجانی، واکنش گری هیجانی) در 15 صفحه ورد قابل ویرایش با فرمت doc
تعداد صفحات | 15 |
حجم | 22 کیلوبایت |
فرمت فایل اصلی | doc |
دسته بندی | روانشناسی و علوم تربیتی |
مبانی نظری و پیشینه پژوهش تحریک پذیری (واکنش پذیری هیجانی، واکنش گری هیجانی) در 15 صفحه ورد قابل ویرایش با فرمت doc
ویژگی های این فایل
بخشی از متن فایل
مبانی نظری
تحریک پذیری به عنوان یک علامت فراتشخیصی در اختلالات روانشناختی
اگرچه تحریک پذیری هسته اصلی تشخیص جدید و بحث برانگیز اختلال بین ظمی خلقی مخرب است (اوانز و همکاران، 2023)، ولی به عنوان معیاری برای تشخیص های متعدد دیگری مانند اختلالات افسردگی و رفتار مخرب (واکسچلچ و همکاران، 2018) اختلال افسردگی اساسی، دوقطبی، اضطراب فراگیر، استرس پس از سانحه، نافرمانی مقابله ای، اختلال انفجاری متناوب و اختلال شخصیت مرزی و ضد اجتماعی درنظر گرفته می شود. از آنجایی که تحریک پذیری بسیاری از دسته های تشخیصی را در بر می گیرد، مسلماً فراتشخیصی ترین نشانه در بین اختلالات روانشناختی است (کلین و همکاران، 2021). مدل های فراتشخیصی مکانیسم ها و علائم آسیب شناسی روانی را از طریق شناخت نشانه های مشترک و همچنین توجه به اختلال های همزمان و درمان های مختلف، مفهوم سازی می کنند (مارچت و وایز، 2017). تحریک پذیری شدید و مشکل در تنظیم هیجان، رابطه ایی دوسویه با اختلالات روانشناختی دارند به نحوی که نه فقط دربرگیرنده ی اضطراب و افسردگی، بلکه یک عامل خطر برای پیدایش این اختلالات نیز می باشند. به عبارت دیگر سطوح بالای تحریک پذیری و نقص در تنظیم هیجانی، رابطه ای مستقیم با مبتلا شدن فرد در بزرگسالی به افسردگی، اضطراب و دیگر اختلالات روان پزشکی دارد
پیشینه پژوهش
زاپولسکی و همکاران (2022) در پژوهشی تحت عنوان اجرای یک گروه مهارتهای رفتاردرمانی دیالکتیکی مختصر در دبیرستانها برای نوجوانان در معرض خطر، به بررسی این موضوع پرداختند که آیا شرکت در این مداخله گروهی باعث افزایش مهارت های اصلی این درمان مانند توجه آگاهی، تنظیم هیجان، تحمل پریشانی و اثربخشی بین فردی می شود؟ این پژوهش به صورت کمی و کیفی انجام شد و آزمودنی ها در سه مقطع زمانی مورد بررسی قرار گرفتند. در مجموع 171 نوجوان 12 تا 16 ساله که اکثر آن ها پسر (72 درصد) بودند تحت 9 جلسه مداخله رفتار درمانی دیالکتیکی قرار گرفتند پژوهشگران به این نتیجه دست یافتند که این درمان بر بدتنظیمی هیجانی و تکانشگری، سومصرف مواد، روابط بین فردی و تحمل پریشانی تأثیر دارد و باعث کاهش این ویژگیهای منفی در دانشآموزان دبیرستانی میشود.