مبانی نظری و پیشینه پژوهش رفتار درمانی دیالکتیکی در 45 صفحه ورد قابل ویرایش با فرمت doc
تعداد صفحات | 45 |
حجم | 144 کیلوبایت |
فرمت فایل اصلی | doc |
دسته بندی | روانشناسی و علوم تربیتی |
مبانی نظری و پیشینه پژوهش رفتار درمانی دیالکتیکی در 45 صفحه ورد قابل ویرایش با فرمت doc
ویژگی های این فایل
بخشی از متن فایل
مبانی نظری
رفتاردرمانی دیالکتیکی
لینهان رفتاردرمانی دیالکتیکی را در ابتدا برای افراد دارای شخصیت مرزی که به شکلی مفرط، دارای انگیزه های خودکشی گرایانه بودند به وجود آورد. این درمان از سه رویکرد علوم رفتاری، فلسفهی دیالکتیکی و اعمال ذن تشکیل شده است (لینهان و دکستر-مازا، ۲۰۰۸). این رویکرد همدلی و پذیرش مراجع محور را با آموزش مهارت های اجتماعی و حل مسئله ی رفتاری-شناختی ادغام میکند. رفتار درمانی دیالکتیکی استاندارد، از چهار مداخله تشکیل میشود: جلسه های انفرادی به مدت یک ساعت در هفته، جلسه های ساختاریافته گروه درمانی (جهت مهارت آموزی)، جلسههای تیم متخصصان به منظور حمایت از درمانگران و جلوگیری از فرسودگی شغلی آن ها و تماسها یا مشاورههای تلفنی با درمانگر (راتوس و میلر، 2015). موضوع اصلی جلسه های درمان انفرادی را بحث های انگیزشی، کنترل بحران ها و آسیب نرساندن به خود تشکیل میدهد. موضوع این جلسه ها از پیش تعیین نمیشود، بلکه محتوای هر جلسه را رفتارهای بحرانی و مشکل آفرین هفتهی گذشتهی شخص تشکیل میدهد. لذا در این جلسه ها از بیمار حمایت میشود و به او یاد داده میشود که چگونه هیجانها و عواطف خود را بشناسد و آن ها را کنترل و تنظیم کند. در مواقع لزوم، بیماران با شکلی مشابه آنچه که برای درمان افراد دارای اختلال استرس پس از سانحه استفاده می شود، تحت درمان قرار میگیرند. یعنی، جهت کاهش ترس همراه با حوادث مشکل آفرین، به فرد کمک میشود تا حوادث ذکر شده را دوباره تجربه کند. برخلاف جلسه های درمان انفرادی، در جلسه های گروه درمانی، درمانگر و بیماران برنامهی از پیش تنظیم شدهای را دنبال میکنند که محتوای آن را مهارتهای مورد نیاز بیمار تشکیل میدهد. بنابراین، در مقایسه با جلسه های انفرادی، جلسه های گروهی، سازمانیافتهتر هستند (لینهان، 2015ب).
توجه آگاهی
هسته اصلی تمام مهارت های که در رفتار درمانی دیالکتیکی آموزش داده می شود توجه آگاهی است (لینهان، 2015ب). توجه آگاهی بهعنوان یک آگاهی و مشارکت عمدی در لحظه حال بدون قضاوت کردن تعریف می شود (ویتفیلد و همکاران، 2022). هدف بسیار مهم توجه آگاهی، توانایی کنترل و مهار «توجه» است. از همین روست که حمیدپور (1388) طی یک مطالعهی نقادانه، نشان داده است که از میان معادلهای فارسی ارائه شده برای این اصطلاح (مثل، ذهن آگاهی، هشیاری فراگیر، هشیاری ذهن، غنی سازی ذهن، توجه آگاهی، و ...)، معادل فارسی «توجه آگاهی» مناسبتر است. چون هدف اصلی از یاددهی راهبردهای توجه آگاهی، ممانعت از حواسپرتی ذهن است. نبود توانایی در هدایت توجه منجر به مشکلات زیادی میشود که دربرگیرنده نشخوار فکری درخصوص گذشته، آینده، یا مسائل فعلی و ناتوانی در تمرکز بر تکلیف های اساسی و مهم میباشد. اما در توجه آگاهی، فرد از گذشته و آینده رها میشود و کانون توجه و تمرکز او، بر لحظهی حال قرار میگیرد. در این مهارت، شخص با به کاربردن تکیه گاهی به نام تنفس، تلاش میکند ربایندگان توجه (مانند اندیشناکی، نگرانی، افکار وسواسی، افکار خودآیند) را از گردونهی سیستم شناختی خارج کند (مازا و همکاران، 2016).
پیشینه پژوهش
پژوهشی با عنوان پیشگیری از بینظمی هیجانی: مقبولیت و اثربخشی اولیه یک برنامه آموزشی مهارتهای رفتاردرمانی دیالکتیکی برای نوجوانان در مدارس اسپانیا توسط گاسول و همکاران (2022) انجام شد. نمونه شامل 93 نوجوان دختر بود که در سال دوم دبیرستان در یک مرکز دولتی در کاتالونیا (اسپانیا) تحصیل میکردند و معیارهای پذیرش، مشکلات تنظیم هیجانی، سلامتروان و رضایت از زندگی را قبل و بعد از مداخله رفتار درمانی دیالکتیکی تکمیل کردند. نتایج نشان داد که اکثر دانش آموزان (64 درصد) برنامه را مفید ارزیابی کردند و از کلاس ها لذت بردند (62 درصد) و 48 درصد از آن ها گزارش دادند که مهارت های تازه آموخته شده را تمرین می کردند. در نهایت پژوهشگران به این نتایج دست یافتند که رفتاردرمانی دیالکتیکی بر بدتنظیمی هیجانی، سلامت روان و رضایت از زندگی دانشآموزان دختر دبیرستانی مؤثر و معنی دار است (گاسول و همکاران، 2022).
زاپولسکی و همکاران (2022) در پژوهشی تحت عنوان اجرای یک گروه مهارتهای رفتاردرمانی دیالکتیکی مختصر در دبیرستانها برای نوجوانان در معرض خطر، به بررسی این موضوع پرداختند که آیا شرکت در این مداخله گروهی باعث افزایش مهارت های اصلی این درمان مانند توجه آگاهی، تنظیم هیجان، تحمل پریشانی و اثربخشی بین فردی میشود؟ این پژوهش به صورت کمی و کیفی انجام شد و آزمودنی ها در سه مقطع زمانی مورد بررسی قرار گرفتند. در مجموع 171 نوجوان 12 تا 16 ساله که اکثر آن ها پسر (72 درصد) بودند تحت 9 جلسه مداخله رفتار درمانی دیالکتیکی قرار گرفتند پژوهشگران به این نتیجه دست یافتند که این درمان بر بدتنظیمی هیجانی و تکانشگری، سومصرف مواد، روابط بین فردی و تحمل پریشانی تأثیر دارد و باعث کاهش این ویژگیهای منفی در دانشآموزان دبیرستانی میشود.